Recht en relatie.
Andersom kan het niet.
Het recht kan de relatie niet rechtzetten en het recht kan de relatie niet beëindigen.
De relatie is onbereikbaar voor het recht.
Door het huwelijk verbetert de trouw niet, door de echtscheiding eindigt de relatie niet.
Deze begint pas als men het wil, bij het aanzoek – impliciet of expliciet – en eindigt bij de voltooide scheidingsmelding, expliciet.
De scheidingsmelding is het gesprek waarin de één aan de ander vertelt dat hij/zij wil scheiden en uitlegt waarom
Hoefnagels
De scheidingsmelding is pas voltooid wanneer de ander de mededeling heeft gehoord en begrepen en daarop heeft gereageerd – ook al gebeurt dat in eerste instantie vaak emotioneel en ondoordacht. Het is van groot belang dat de scheidingsmelding wordt gedaan op een voor beide partners geschikt moment, in alle ‘rust’, op de juiste toon en met de mogelijkheid voor de andere partner hierop te reageren. Als dit gesprek tussen de partners niet goed heeft plaatsgevonden, zal het bij de scheidingsmediator nog eens moeten gebeuren.
Dit ‘afscheidsgesprek’ is een zeer belangrijke fase in het echtscheidingsproces en geeft het begin aan van het daadwerkelijk in gang zetten van de scheiding. De scheidingsmelding moet dus altijd door één van de partners persoonlijk worden gedaan. Een scheidingsmelding door een derde partij, zoals een advocaat of deurwaarder, zal een averechts effect hebben op de andere partner en heeft vaak (zeer) negatieve gevolgen voor de afwikkeling van de scheiding. Het gaat hier immers om persoonlijke kwesties. Mensen vluchten vaak voor de scheidingsmelding, uit angst voor de mogelijke reactie van de ander, terwijl deze reactie juist zo belangrijk is. Voor het huwelijksaanzoek waren twee mensen nodig. Voor de scheidingsmelding zijn er ook twee partijen nodig.
Een achtergelaten brief of app-bericht volstaat dus niet. Dat is een eenzijdige, onpersoonlijke manier van mededelen, waarop de ander niet kan reageren. Dat alleen al zet vaak kwaad bloed.
